Korn

Den exoyme topic gia toys theoys?
Aisxos Toys latreyw.
Ta agapimena moy einai Starting Over, Evolution, Love And Luxury, Kiss, Freak On A Leash(feat. Amy Lee!), Blind, Fallin Away From Me, Fear Is A Place To Live, Oildale (Leave Me Alone), Pop A Pill, Souvenir, Hypocrites, Liar, Love SOng, Thoughtless, Did My Time.
H diskografia toys:
Korn - 1994
Life Is Peachy - 1996
Follow The Leader - 1998
Issues - 1999
Untouchables - 2002
Take A Look In The Mirror - 2003
See You On The Other Side - 2005
Untitled album (? Pote den katalava giati) - 2007
Remember Who You Are - 2010
Agapimena, See You On The Other Side, Remember Who You Are, Untitled kai Follow The Leader.
Wowowoow! Ena apo ta kalytera video clip ever! https://youtu.be/m8fm3Z7jgWM
Einai Fwnara:
https://youtu.be/2s3iGpDqQpQ
Borei kaneis na moy ta kanei video?

Παράξενη συμπάθεια για δαύτους τώρα τελευταία. Όχι ότι παλιότερα είχα κάποιο πρόβλημα δηλαδή, αλλά λέμε.

Το προηγούμενο (Remember Who You Are) έφαγε αρκετό λιώσιμο και μου άρεσε που το γύρισαν προς τον χτυπητό νου ήχο που είχαν στα παλιότερα. Το Path of Totality με είχε ψιλομπερδέψει σαν κονσεπτ, αλλά από όταν βγήκε παίζει πολύ και δυνατά. Πολύ καλός δίσκος, με πολλά dubstep στοιχεία, samples, scratches και δε συμμαζεύεται. Το Get Up είναι για τρελό κοπάνημα και γενικά έχει κομμάτια που συνδυάζουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο ηλεκτρονικά στοιχεία, πιασάρικες γραμμές και τον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας.

Τα πάντα όλα

De moy arese poly to Path of Totality.
Den kserw.. isws prepei na to ksanakoysw, htan ligo o,ti na'nai!

Το Path of Totality είναι μπέρδεμα με κάθε πιθανή έννοια. Από τον τρόπο που το λανσάρανε -βλ. "we were dubstep before there was dubstep"-, στον τρόπο που το σχόλιασαν τα μήντια -πιο love/hate πεθαίνεις- ως τελικά στο πώς ακούγεται.

Προσωπικά βρήκα αυτό το μπαστάρδεμα του ήχου των Korn με τα ηλεκτρονικά στοιχεία, τη βαβούρα της dubstep και την κάπως πιο Prodigy αισθητική πολύ ενδιαφέρον. Παραδόξως βέβαια, γιατί παραβλέποντας τους Prodigy που τους βρίσκω ενδιαφέροντες, ούτε η ηλεκτρονική μουσική μου αρέσει, ούτε η dubstep. =b Πάντως νομίζω ότι αν το ακούσεις με σχετική προσοχή, για πιάσεις τις μελωδίες και κυρίως το ρυθμό του, θα βρεις κομμάτια που θα σ' αρεσουν. Ακούς δηλαδή το My Wall ή το Get Up και σου φωνάζουν Korn από μακριά

Gia to Get Up den kserw, gia to My Wall padws isxyei poy btw moy aresei poly.
Allo ena poly endiaferon kommati toy pot einai ayto:

Nomizw einai to agapimeno moy.
To Chaos lives in Everything exei episis poly wraio refren alla olo ayto to hlektroniko moy th dinei ligaki.
Na shmeiwthei oti sto pot exoyn kai polles synergasies!

..και επίσημα λοιπόν, οι Korn βρίσκονται στο στουντιο για να ηχογραφήσουν καινούριο δίσκο μαζί με τον Head, για πρώτη φορά μετά το Take A Look In The Mirror του '03.

Κι επειδή ανακοίνωση σκέτη δεν έφτανε, βγήκε κι ένα teaser από το επίσημο σαητ του Rolling Stone, έτσι για να χουμε. Άνετα στη λίστα με τις πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες, απ' όσο έχουν πει προς το τέλος του καλοκαιριού θα κυκλοφορήσει.

F*ck Yeahh!!!

Επέστρεψε ο Head λέει. Εμένα που μου ακούγεται σα να έμεινε ο Skrillex τι να πω. Πέρα απ' την πλάκα, ωραίο είναι το κομμάτι, πιασάρικο με φόντα για ραδιόφωνα και απ' όλα. Είναι και πρώτο σινγκλ ε. Στο άμεσο μέλλον θα βγάλουν και το Love & Meth, που απ' ότι έχουν πει θα είναι πιο βαρύ και "κλασικο" Korn. Αναμένουμε.

Πέρασε ο καιρός, έπαιξε αρκετές φορές ο δίσκος και παράπονα ιδιαίτερα δεν υπάρχουν.

Ωραίο αλμπουμ, που ηχητικά στέκεται κάπου ανάμεσα στα Issues/ Untouchables και Path of Totality. Σε σύγκριση με το τελευταίο, οι κιθάρες έρχονται πιο μπροστά, δίνοντας αρκετά ριφφ που θυμίζουν "κλασικούς" Korn και σε συνδυασμό με το (πάντα) τιγκαρισμένο μπάσσο, τα φωνητικά του Davis και τα ηλεκτρονικά περάσματα δημιουργούν ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Προσωπικά θα προτιμούσα σε κάποια σημεία να κόβανε τα μπλιμπλίκια και να αφήνανε τις κιθάρες να κάνουν τη δουλειά, αλλά τέλος πάντων.

Από το σύνολο ξεχώρισα τα εισαγωγικά Prey for Me/ Love & Meth που θυμίζουν αρκετά εποχές Issues, το Spike in My Veins που νομίζω ότι είναι ο ιδανικός συνδυασμός του "heavy" και του "ηλεκτρονικού" ύφους της μπάντας, το Mass Hysteria που ακούγεται σα να το γραψαν 10 χρόνια πριν και το σκοτεινό mid-tempo Lullaby for a Sadist.

Προφανώς η επιστροφή του Welch έπαιξε το ρόλο της, πάντως ο δίσκος ακούγεται δυνατός, πιασάρικος, λιγότερο πιεσμένος από το ΙΙΙ και περισσότερο Korn από το Path of Totality.