Αυτό για τα μεγάλα κομμάτια το έλεγα και ως προς διάρκεια και ως προς το σύνολο. Πώς είναι το Ghost Love Score για το Once, το Poet and the Pendulum για το Dark Passion Play ή το Kingdom of Heaven για το Design Your Universe. Ένα τέτοιο πράγμα. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Και νταξ, όσο κομματάρα κι αν είναι το Demon's Fate ή όσο ωραία μπαλάντα κι αν είναι το Stairway to the Skies -που παίζει να είναι στις καλύτερες που χουν γράψει εδώ και καιρό- κανένα από τα δύο δεν μπορείς να πεις ότι είναι το *έπος* του δίσκου.
Εγώ και σ' αυτό το ύφος να συνέχιζαν πάντως δε θα χαλιόμουν, απλά θα ήθελα λιγότερο Sharon και περισσότερο μπάντα.