Φανταστείτε το κλασικό rock 'n' roll, Johnny Cash-style, με μερικές δόσεις από Metallica, κάτι ψιλά από country, τα ψυχοτέτοια της punk και το φάντασμα του Elvis. Κάπως έτσι ακούγονται οι Volbeat.
Πιθανότατα το καλύτερο rock συγκρότημα που έχει βγάλει η Δανία τα τελευταία ... αρκετά χρόνια, και ένα από τα καλύτερα που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή γενικά, χωρίς αμφιβολίες. Από το 2005 που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους αλμπουμ είναι σε -σχεδόν- κάθε μεγάλο φεστιβάλ της Ευρώπης, ενώ οι Tallica τους διαλέγουν συχνά-πυκνά ως support στις διάφορες τουρνέ τους. Καθόλου άδικα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος.
Οι δίσκοι τους είναι ο ένας καλύτερος απ' τον άλλο, με τον φετινό, Beyond Heaven/Above Hell να μην χάνει στο ελάχιστο απ' τους παλιότερούς τους. Δυνατό, πιασάρικο και φρέσκο όσο δεν πάει hard & roll, με άπειρες "παλιομοδίτικες" επιρροές. Κομμάτια σαν το Fallen είναι ό,τι πρέπει για ραδιόφωνο, αλλά εδώ θα τους "ανακαλύψουμε" αφού βγάλουν πρώτα άλλες 2-3 δισκάρες. Και πολύ αισιόδοξος είμαι.
Χαρακτηριστικό δείγμα του ήχου τους:
Πιθανότατα το καλύτερο rock συγκρότημα που έχει βγάλει η Δανία τα τελευταία ... αρκετά χρόνια, και ένα από τα καλύτερα που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή γενικά, χωρίς αμφιβολίες. Από το 2005 που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους αλμπουμ είναι σε -σχεδόν- κάθε μεγάλο φεστιβάλ της Ευρώπης, ενώ οι Tallica τους διαλέγουν συχνά-πυκνά ως support στις διάφορες τουρνέ τους. Καθόλου άδικα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος.
Οι δίσκοι τους είναι ο ένας καλύτερος απ' τον άλλο, με τον φετινό, Beyond Heaven/Above Hell να μην χάνει στο ελάχιστο απ' τους παλιότερούς τους. Δυνατό, πιασάρικο και φρέσκο όσο δεν πάει hard & roll, με άπειρες "παλιομοδίτικες" επιρροές. Κομμάτια σαν το Fallen είναι ό,τι πρέπει για ραδιόφωνο, αλλά εδώ θα τους "ανακαλύψουμε" αφού βγάλουν πρώτα άλλες 2-3 δισκάρες. Και πολύ αισιόδοξος είμαι.
Χαρακτηριστικό δείγμα του ήχου τους: