1991-2009.....Δεν θα μπορουσα να μην κανω ενα topic για τους αγαπημενους μου μελαγχολικους ποιητες....
ποτε δεν θα ξεχασω την 1η φορα που τους ακουσα:1998 la rocka Καστελλα-Πειραια
και επειδη θα μπορουσα να μιλαω ατελειωτες ωρες για τα Διαφανα Κρινα προτιμω απλα να γραψω λιγα και
να αφησω τη μουσικη τους να μας συνεπαρει οπως τοσα χρονια....
.....Αυτή είναι η ιστορία των Διάφανων Κρίνων , που σαν όλες τις ιστορίες κρύβει πόθους και μνήμες από πρόσωπα και γεγονότα ,
που αν και τα κατάπιε η δίνη του δρεπανοφόρου Χρόνου, αυτά καταστερίστηκαν στον ουρανό των αναμνήσεων που καμιά φορά ατενίζει η ψυχή μας....
Την 1η Ιουνίου του 2009 τα Διάφανα Κρίνα ανακοίνωσαν μέσα από το επίσημο site τους τη διάλυσή τους. Την ανακοίνωση υπογράφουν όλα τα μέλη του συγκροτήματος εκτός από τον Θάνο Ανεστόπουλο.
Δισκογραφία
1994 Λιώνοντας μόνος / Κάτω απ' το ηφαίστειο
1996 Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
1998 Κάτι σαράβαλες καρδιές
2000 Είναι που όλα ήρθαν αργά
2000 Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
2001 Καινούργιος τόπος / Κάτω απ' το ηφαίστειο
2003 Ο,τι απόμεινε απ' την ευτυχία
2005 Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους
2008 Κι η αγάπη πάλι θα καλεί
2008 Κι αν έσβησε σαν ίσκιος / Ένα σκιάχτρο που άρπαξε φωτιά
θα τελειωσω με ενα τραγουδι απο τον τελευταιο δισκο...
Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.
Στέκομαι εδώ
στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα
και πήγαν χαμένα.
Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.
Πάντα έλεγες
πως η ζωή είνΆ στιγμές
κύμα που σκάει σΆ ακτές
κερί που λιώνει.
Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θΆ άλλαζα μια μέρα απΆ αυτή,
δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα είτε άσχημα
είτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
Είναι ήλιος και βροχή μαζί.
εγινε η απωλεια συνηθεια μας και ο ερωτας μια αρρωστη κραυγη....
Τώρα τα παιδάκια θα αποσυρθούν στον παιδότοπό τους για να παίξουν με τα λέγκο τους και σε λίγο καιρό,
όταν θα βγουν απο εκει, να είστε σίγουροι ότι θα έχουν καινούργιες ιστορίες να διηγηθούν και όμορφα οικοδομήματα να επιδείξουν.
Να προσέχετε τους εαυτούς σας και να θυμάστε καλά στην πορεία της ζωής σας τούτη τη φράση του
Μάρκου Αυρήλιου ”ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν αυτά για τα οποία φροντίζει”.
Η ομορφιά θα θριαμβεύσει. Μας προσμένουν οι μεγάλοι, οι απέραντοι δρόμοι.
Θα τα πούμε στη σκηνή.
Οι ταπεινοί σας σύντροφοιΤΑΣΟΣ ΜΑΧΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
το πρωτο τους επταιντσο βινυλιο!Λιωνοντας Μονος
ποτε δεν θα ξεχασω την 1η φορα που τους ακουσα:1998 la rocka Καστελλα-Πειραια
και επειδη θα μπορουσα να μιλαω ατελειωτες ωρες για τα Διαφανα Κρινα προτιμω απλα να γραψω λιγα και
να αφησω τη μουσικη τους να μας συνεπαρει οπως τοσα χρονια....
.....Αυτή είναι η ιστορία των Διάφανων Κρίνων , που σαν όλες τις ιστορίες κρύβει πόθους και μνήμες από πρόσωπα και γεγονότα ,
που αν και τα κατάπιε η δίνη του δρεπανοφόρου Χρόνου, αυτά καταστερίστηκαν στον ουρανό των αναμνήσεων που καμιά φορά ατενίζει η ψυχή μας....
Την 1η Ιουνίου του 2009 τα Διάφανα Κρίνα ανακοίνωσαν μέσα από το επίσημο site τους τη διάλυσή τους. Την ανακοίνωση υπογράφουν όλα τα μέλη του συγκροτήματος εκτός από τον Θάνο Ανεστόπουλο.
Δισκογραφία
1994 Λιώνοντας μόνος / Κάτω απ' το ηφαίστειο
1996 Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
1998 Κάτι σαράβαλες καρδιές
2000 Είναι που όλα ήρθαν αργά
2000 Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
2001 Καινούργιος τόπος / Κάτω απ' το ηφαίστειο
2003 Ο,τι απόμεινε απ' την ευτυχία
2005 Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους
2008 Κι η αγάπη πάλι θα καλεί
2008 Κι αν έσβησε σαν ίσκιος / Ένα σκιάχτρο που άρπαξε φωτιά
θα τελειωσω με ενα τραγουδι απο τον τελευταιο δισκο...
Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.
Στέκομαι εδώ
στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα
και πήγαν χαμένα.
Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.
Πάντα έλεγες
πως η ζωή είνΆ στιγμές
κύμα που σκάει σΆ ακτές
κερί που λιώνει.
Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα
δάσος και ερημιά
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θΆ άλλαζα μια μέρα απΆ αυτή,
δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα είτε άσχημα
είτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
Είναι ήλιος και βροχή μαζί.
εγινε η απωλεια συνηθεια μας και ο ερωτας μια αρρωστη κραυγη....
Τώρα τα παιδάκια θα αποσυρθούν στον παιδότοπό τους για να παίξουν με τα λέγκο τους και σε λίγο καιρό,
όταν θα βγουν απο εκει, να είστε σίγουροι ότι θα έχουν καινούργιες ιστορίες να διηγηθούν και όμορφα οικοδομήματα να επιδείξουν.
Να προσέχετε τους εαυτούς σας και να θυμάστε καλά στην πορεία της ζωής σας τούτη τη φράση του
Μάρκου Αυρήλιου ”ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν αυτά για τα οποία φροντίζει”.
Η ομορφιά θα θριαμβεύσει. Μας προσμένουν οι μεγάλοι, οι απέραντοι δρόμοι.
Θα τα πούμε στη σκηνή.
Οι ταπεινοί σας σύντροφοιΤΑΣΟΣ ΜΑΧΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
το πρωτο τους επταιντσο βινυλιο!Λιωνοντας Μονος