Ωραίο το κομμάτι. Είναι κάπως διαφορετικό από τον ήχο που μας είχαν συνηθίσει, αλλά στέκεται μια χαρά. Και το ρεφραιν αρκετά δυνατό. Το κλιπ δε με ξετρέλανε, νομίζω προτιμώ εκείνο του Monster.
Γενικά περιμένω να δω πόσο διαφορετικός θα είναι ο ήχος τους τώρα που έφυγαν οι δύο Farro. Κάτι έλεγαν και για πιο "electro" επιρροές, ψιλοπαράξενα πράγματα.
Το ακούσαμε και το ομότιτλο λοιπόν. Παράξενα πράγματα για να λέμε την αλήθεια. Δεν είναι κακός δίσκος, σίγουρα. Αλλά από την άλλη μου ακούγεται αρκετά μπερδεμένος.
Όμορφα κομμάτια υπάρχουν, κολλητικά ρεφραιν επίσης, με την Williams πάντα σε πρώτο πλάνο και όλα τα υπόλοιπα κάπου παραπίσω. Όχι ότι παλιότερα ήταν διαφορετικά, αλλά λέμε. Στα κομμάτια που ξεχώρισα είναι το Fast in my Car που ανοίγει τον δίσκο, το Now που είναι όσο πιασάρικο πρέπει, το πολύ όμορφο Ain't it Fun που έχει έναν "funky" ήχο καμία σχέση με ό,τι μας είχαν συνηθίσει, το απίστευτα κωλοχιτο -με την καλή έννοια- Still Into You και το Anklebiters που θυμίζει αμυδρά κάτι από Riot.
Από κει και πέρα υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα σημεία, όπως το άτυπο (?) sequel του Let the Flames Begin aka Part II, το συμπαθέστατο σχεδόν ποπ One of Those Crazy Girls ή το σχεδόν ποστ Future, τρια πρελουδο-ιντερλούδια, δυο-τρια κομμάτια που θυμίζουν φιλλερ από παλιότερους Paramore και άλλα τόσα που χωρίς να είναι άσχημα περνάνε και δεν ακουμπάνε ιδιαίτερα.
Συνολικά το πρόσημο πάει προς τα θετικά, αλλά νομίζω ότι το παράκαναν προσπαθώντας να ξεκολλήσουν την όποια ποπ πανκ/ πανκ ροκ ταμπέλα μπορεί να κουβαλάνε από τους προηγούμενους δίσκους και να βγάλουν πιο "ψαγμένο" ήχο. Κάποιους Taylor Swift στίχους δεν μπαίνω στον κόπο να τους σχολιάσω, αμερικανάκια είναι, όποιος είχε απαιτήσεις καλά να πάθει. :p
Υγ: το βίντεο κλιπ του Still Into You βάζει γερά υποψηφιότητα για υπερπαραγωγή της χρονιάς, όχι αστεία
