Lacuna Coil

Αν αναφέρεσαι στους Ev

Paizei na anaferomoyn se kapoion allon?

τον τίτλο τον έχασαν

Daksi re paidi m, o kathenas exei toys theoys toy. Emena einai oi ev, esena einai oi Led Zeppelin (?). Genika to thewrw teleiws anoysio na sygrinw thn poiothta kai ta synaisthimata poy moy vgazoyn ta akseperasta gia emena album twn evanescence se sxesh me tis doyleis twn lacuna. Ok, exoyn polles.. alles koytses(Shallow Life), alles mises(Karmacode), mia ikanopoihtiki(Unleashed Memories), mia aksiologh kai kati parapanw apo ekpliktiki(In a Reverie) kai ena aristoyrghma (Comalies).
Kai pali moy einai padelws adynato na toys sygrinw!
Oxi oti den agapw toys Lacuna, pros theoy coiler eimai
Ayto einai thema goystwn!

To Losing My religion oloi san to pio adynamo shmeio toy album to anaferoyn
Fadazomai ayrio methayrio tha exei vgei kati, etsi den einai; Perase o kairos

βρίσκονται σε studio-tour mode στο ρηπητ

that's what a band is meant to do

De symfwnw

To 4o teaser:
http://video.virginradioitaly.it/tv/episode/view/id/1421

an kai den akouo lacuna mporo na po oti to trip the darknes mou psiloaresei kai mou kollise to refrain! auti i ekdosi eidika poli kali:

Πράγματι, πολύ ωραίο! Γενικά με τις ακουστικές εκτελέσεις τα πάνε ιδιαιτέρως καλά.. και απορώ γιατί δε δοκιμάζουν να βγάλουν κάτι αντίστοιχο αλλά σε φουλ στουντιακή βερζιον - βλ. Within Me.

^^ Οι Zeppelin δεν είναι δικοί μου θεοί, είναι απλά *οι* Θεοί. Υπερανω συγκρίσεων, γούστων, ειδών, κατηγοριών ή οτιδήποτε άλλο.

Όσο για το Losing my Religion λένε κυρίως ότι είναι "παράξενο" και διαφορετικό από το πρωτότυπο. Πράγμα λογικό, αφού το στυλ των REM είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό των Coil. Και προσωπικά, επειδή το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν από τα σχετικά πρώτα που αγάπησα από τον ευρύτερο ροκ χώρο, δεν ξέρω πώς θα μου κάτσει αυτή η αλλαγή στον ήχο..

Ego theoro pos einai poly konta sto Enjoy the Silence opote giati oxi?

^^Yperanw goystwn; Otan lew theoi egw lew symfwna me to diko moy goysto. De milisa adikimenika gt pisteyw pws se ayta ta pragmata h adikimenikothta eite den yparxei h' an yparxei de leei tipota prwsopika se emena.

^^^Poly wraia h acoustic! Kai genika to Trip The Darkness einai para poly kalo!

To preview toy Trip the Darkness gia to Underworld! https://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fbit.ly%2Fx60kvo&h=MAQE0-JzqAQGwWoD3MlQdLkzsglkRPgY-KLFRaNOL4T46Ig

To pempto teaser: https://youtu.be/gvjsYyWjShU

I FOUND IT

..step aside - don’t ask why...
Ωραίο το Dark Adrenaline ε. Μέχρι έναν βαθμό προβλέψιμο, αλλά δεν έχω παράπονο.

Υπάρχουν κομμάτια που είναι σε πιο μεηνστρημ-ροκ ύφος, όπως το εισαγωγικό Trip the Darkness, που αν και δεν είναι ενδεικτικό για τη συνέχεια -γω μετά απ' αυτό περίμενα να ακούσω κάτι σε Shallow Life pt.2 πχ-, λειτουργεί καλά για το μπάσιμο. Από την άλλη, υπάρχουν κομμάτια που θυμίζουν περισσότερο Karmacode και κειγύρω, με δυνατές κιθάρες και το μπάσο να (συμ)πρωταγωνιστεί. Έτσι, στο Against You υπάρχει ένα πιασάρικο ρεφραιν και ένα εντυπωσιακό σόλο, ενώ το Kill the Light είναι highlight από την αρχή ως το τέλος του. Προσωπικά το θεωρώ στα καλύτερα κομμάτια που χουν γράψει οι Coil εδώ και πολλά χρόνια.

Το Give Me Something More συνεχίζει σε πιο "αμερικάνικα" μοτίβα, με ένα κάργα κολλητικό ρεφραιν. Εντυπωσιακό και στα καλύτερα του δίσκου είναι το Upside Down, που θα είναι ιδανικό για λαηβ. Το πέρασμα στη μέση με το αλλοπρόσαλλο μέτρημα και το σόλο θα κάψει πολύ κόσμο άνετα. Αν ήταν βινύλιο, η side A θα έκλεινε με το End of Time να ρίχνει τις ταχύτητες και να "μαυρίζει" κάπως την ατμόσφαιρα.

Απο κει και κάτω, ξεχωρίζει το πολύ δυνατό νου-μεταλιστικο ριφφ στο Don't Believe in Tommorrow, το ρεφραιν του Intoxicated, η με την καλή έννοια παράξενη επανεκτέλεση του Losing my Religion, η κόπια στο Fire -έλα, πείτε την αλήθεια, κόλπο είναι για να δείτε ποιοι θα τσιμπήσουν και θα αρχίσουν να τραγουδάνε Won't tell you- και ένα εντυπωσιακό κλείσιμο με το My Spirit, που έχει μια τζούρα από Unleashed Memories.

Συνολικά, δεν είναι ο δίσκος που θα τους καθιερώσει στο αμέρικα ως rockstars, ούτε προφανώς η επιστροφή τους στον πειραματικό ήχο των πρώτων δύο δίσκων τους. Αλλά είναι ένα καλοδουλεμένο αλμπουμ, που πατώντας κυρίως στον πρόσφατο ήχο της μπάντας, έχει πιασάρικα τραγούδια και μερικές -λίγες- λοξές ματιές προς Comalies περίοδο για να κάνει τη διαφορά.

Egw sa prwth esypwsh exw na pw pws einai makran kalytero twn dyo teleytaiwn album twn coil kai to vriskw poly-ews para poly-kalo.

η κόπια στο Fire

Edelws omws!

Pio analytiko review tha grapsw alli fora, na kaw ligo

Eimai arketa ikanopoihmenos apo to apotelesma. To Dark Adrenaline einai idiaiteros diskos, arketa prosegmenos, me apsogh paragwgh (a re Don) kai periexei sxedon ta pada ap'osa exoyn dokimasei mexri twra, alla ayth th fora ta paroysiazoyn me ena pio olokliromeno tropo. H Cristina kai o Ferro epagelmaties, oi fwnhtikes grammes einai kalyteres apo kathe fora kai moirasmenes akrivws kai gia toys dyo.Moy aresei o tropos poy xrhsimopoihsan tis kithares kai latreyw olo to heavy poy moy vgazei o diksos (gia na synerthw eprepe na akoyw Imaginaerum epi treis wres). Oi stixoi telioi se kathe kommati.

Sto Trip the Darkness moy aresei poly h bohemian atmosfaira kai to ypervolika kollitiko refrain. Dynates oi kithares kai vgazei mia apeilitikh aisthisi, eidika meta th gefyra poy benei h Cristina. Sto Against You anevainoyn ki'allo oi tonoi, akoma pio vary me ena refrain arketa periergo. To anymore ths Cristina proswpika me trelainei kai oi fwnes se ayto edw syndiazodai teleia. Ta riffs sto telos fadastika, sa pyrotexnhmata na varynoyn thn atmosfaira dinodas ths poly melwdia. Se ayto to kommati ksexwrizw kai to epiko stoixeio twn Lacuna poy vgainei apo to 'skotadi', tis kithares kai ta mpasa fwnitika poy akoloythoyn.

To Kill the Light einai apla panemorfo. To refrain me parapebei se ena xasimo poy apla prepei na epiviwseis kanodas ta adynata dynata na mh se faei to skotadi. H stixomythia sto telos vazei mia apo tis kalyteres stigmes toy diskoy. Thymizei idiaitera ekeino to shmeio poy eixan ksanadokimasei sto Honeymoon Suite. Akoloythei to emporikotato Give Me Something More! Poly dynato kai aneta to vlepw gia 2o single. Moiazei em ayta ta kommatia poy egrafan sto Shallow Life alla twra me perissoterh eystoxia. Catcy melodies, piasariko refrain kai anarxikoi stixoi. O tropos poy ksekinaei soy dinei pragmatika thn aisthisi ths adrenalinhs poy epetai kai se epomena shmeia toy kommatioy. Americanized, catchy, wonderful.

Sto Upside Down latreyw thn eirwnia poy moy vgazei olo to kommati. Kapoy sto refrain me pianei ena meigma neyrikoy gelioy kai ekstashs. Xarakthristiko kommati gia tis fwnes kai twn 2 poy afhnoyn afwno kathe dispisto. Heavy metal kai dwse pono \m/ I'm leaving the dark side upsidedown, laughing at my disaster!
Toys tonoys rixnei to melodramatiko End of time, einai monadiko! H fwnh ths Cristina stis ballades tairiazei pada yperoxa kai toys prosdidei ayto to megaleio poy akoyei kaneis sto End of Time. Romadiko kai katastrofiko dinodas megalhterh emfash me toys stixoys my dear, my friend. H gefyra ponaei. Meta to I Don't Believe in Tomorrow ta spaei sthn kyrioleksia. Allo ena epishs parakseno refrain, apokosmo. Ta fwnitika ths Cristina metamorfonodai sa xameleodas apo to ena tragoydi sto allo (edaksi, oxi opws ths Sharon) kai apothewnei ta couple, thymizodas mas ligo kai kapoia pragmata apo to Karmacode h' kai apo to Unleashed Memories. Tonotiko me poly wraio nohma.

Seira toy Intoxicated. Apo thn 1h stigmh to ksexwrisa, einai apisteyto apo thn arxh mexri to telos. Ta fwnitika dinoyn edash, idiaitera ths Cristina poy thymizoyn kati folk ala metal. To refrain poly piasariko me wraio stixo. H gefyra porwnei. In the world that I've created I'm INTOXICATED!

To The Army Inside einai gemato me poly wraia riffs kai syblirwnei to styl twn Coil kathws synopisizei olo ayto to the army-the war-and the soldier poy ap'ta prwta xronia exoyn diksei mia idiaiterh sybathia. O Andrea edw theos, h xreia toy denei teleia. Ta couple fovera, para poly kalo kommati. H epanektelesh toy Losing my Religion proswpika moy aresei arketa. Paraksenh men alla wraia. Moy aresei padws poy kollaei me olo to album mias kai to exoyn ferei sto diko toys yfos me enan paradoksos poly eksypno tropo.

To Fire moy aresei poly! Adigrafei arketa to I Won't Tell You. To refrain poly kollitiko me dynamismo kai adrenaline, hell yeah!
Kai o diksos klinei me thn omologoymenws kommatara My Spirit. Ena apo ta aristoyrghmata twn Coil xwris polla polla. H italikh anafora prosdidei pali ayto to epiko stoixeio kai h gefyra me tis kithares parakatw oneiremenh. To refrain akoystiko kai oi stixoi eleytheroi xwris na akoloythoyn kapoio motivo. H fwnh ths Cristina meta apo to italiko perasma paizei an einai o,ti pio wraio yparxei sto album. Me anatrixiazei ws to kokalo.

Highlights: My Spirit, Intoxicated, End of Time, Kill the Light.

Makran agaphmeno kommati to My Spirit.
(listening to dark adrenaline)

Pretender 666 έγραψε:latreyw olo to heavy poy moy vgazei o diksos (gia na synerthw eprepe na akoyw Imaginaerum epi treis wres)

..say what?

Νταξ, συνολικά ο δίσκος είναι πολύ καλός, συμφωνούμε, αλλά είναι κάποια σημεία απ' αυτά που λες στα οποία διαφωνώ. Όπως για τους στίχους που τους βρίσκω σε κάποια σημεία γραφικούς. Ή για το Army Inside που είναι ψιλοφιλλερ. Για το Fire τα είπα και παραπάνω, κόπια χαμηλότατου επιπέδου. Πάντως αυτό για το μοίρασμα των φωνητικών ισχύει πολύ, νομίζω ότι είχαν δίσκους να κάνουν τόσο ουσιαστικές εναλλαγές..

Ennow pws me erikse poly re gmt to Dark Adrenaline kai to Imaginaerum leitoyrgei apisteyta apotelesmatika san adidoto se tetoies periptwseis
Einai xaroymeno kai aisiodokso!

ψιλοφιλλερ

Ti ennoeis; :b

Φίλλερ, για να γεμίζει το χώρο. Ή εδώ το χρόνο. Ακούγεται ευχάριστα, αλλά αφού περάσει δε σου αφήνει και κάτι.

Επίσης γενικά όπου και να κοιτάξω στάζουν μέλια για το My Spirit.. που προφανώς είναι πάρα πολύ δυνατό κομμάτι και διαφορετικό και απ' όλα, αλλά προσωπικά δε μου βγάζει αυτή την αίσθηση που θα ήθελα. Όπως το κάνουν "μεγάλα"/ πειραματικά κομμάτια άλλων συγκροτημάτων. Πρώτο παράδειγμα που μου ρθε στο μυαλό το Blackbird των Alter Bridge. Πιο κοντά στο ύφος, το Erase Me των Elysion. Δεν ξέρω, στο My Spirit υπάρχουν τα βασικά συστατικά, αλλά λείπει το σημείο που θα το πετάξει κει πάνω, να ξεχωρίζει απ' όλα τα άλλα.

^Den kserw, emena me exei porosei to My Spirit!
Kai sto The Army Inside moy aresoyn oi stixoi poly. Kai olo to kommati vasika einai poly poly wraio! Ta riffs sto telos gia paradeigma den pernane kai aparathrhta h' h Cristina sta couple poy me travaei poly.
Eipe kaneis kalo logo gia to My Spirit? egw opoy kai na koitaksw to thavoyn

Στο τελευταίο αγγλικό Hammer υπάρχει ένα μινι-ένθετο μόνο για τους Lacuna. Έχει διάφορες συνεντεύξεις και μια βασική σούμα, σα να λέμε για την ιστορία της μπάντας. Ωραία δουλειά, αν και ακόμα δεν έχω αξιωθεί να την κοιτάξω όσο προσεκτικά θέλω. Αν το πετύχετε πουθενά -λογικά θα υπάρχει και ψηφιακά πουθενά φαντάζομαι- ριξτε του μια ματιά, αξίζει

Για μπονους, έχει και τούτο δω σε βερζιον αφίσας. Το δικό μας χαμμερ να τα βλέπει αυτά.

Edaksi, tha to parw

Ktn έγραψε:Στο τελευταίο αγγλικό Hammer υπάρχει ένα μινι-ένθετο μόνο για τους Lacuna. Έχει διάφορες συνεντεύξεις και μια βασική σούμα, σα να λέμε για την ιστορία της μπάντας. Ωραία δουλειά, αν και ακόμα δεν έχω αξιωθεί να την κοιτάξω όσο προσεκτικά θέλω. Αν το πετύχετε πουθενά -λογικά θα υπάρχει και ψηφιακά πουθενά φαντάζομαι- ριξτε του μια ματιά, αξίζει

Για μπονους, έχει και τούτο δω σε βερζιον αφίσας. Το δικό μας χαμμερ να τα βλέπει αυτά.

to epsa3a alla se mia poli san tin Komotini.... Logika tha yparxei tropos na paraggeiloume proigoumena teuxi )))

Μέρες που είναι. Και το κομμάτι στέκεται νομίζω καλύτερα απ' όσο θα περίμενα σα σινγκλ. Ίσως να είναι και η εικόνα που το βοηθάει βέβαια, dunno. Η οποία εικόνα είναι ομολογουμένως καλοφτιαγμένη, αν και θα προτιμούσα εκτός από τους δύο να εμφανίζονταν και οι υπόλοιποι. Λεπτομέρειες.

Υγ: για καμια συναυλία δεν τους βλέπω να περνάνε όμως, κι έτσι δεν κάνουμε δουλειά =p

Ti wraio kommati... kai ksanalew, ti wraio kommati To video tha boroyse na einai kalytero!

Πριν από μερικές μέρες οι Coil ανακοίνωσαν ότι θα μπουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον καινούριο δίσκο τους. Μετά από δύο δίσκους στους οποίους συνεργάστηκαν με τον Don Gilmore, αυτή τη φορά την παραγωγή ανέλαβε ο Jay Baumgardner, που έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με Evanescence, Papa Roach, Seether και Godsmack.

Η Scabbia σε μια δήλωσή της είπε ότι θα υπάρχει ένα "cinematic vibe" στον δίσκο και ότι θα "πειραματιστούν με νέους ήχους".

Για ημερομηνία δεν έχει ανακοινωθεί κάτι σίγουρο, αλλά απ' όσο λένε, θα έχουν τελειώσει από τις ηχογραφήσεις πριν από την περιοδεία τους με Paradise Lost (αρρ) που ξεκινάει στις 30 Οκτωβρίου και λίγες μέρες αργότερα στο ίδιο billing θα προστεθούν και οι Katatonia (αρρρ).

..ανακοίνωση νέου δίσκου, μέρος δεύτερο =p


Το αισίως έβδομο αλμπουμ των αγαπητών ιταλών θα κυκλοφορήσει λοιπόν την 31η του Μαρτίου. Ο τίτλος του θα είναι Broken Crown Halo, ενώ το τρακλιστ θα περιλαμβάνει τα κομμάτια:
01. Nothing Stands In Our Way
02. Zombies
03. Hostage To The Light
04. Victims
05. Die & Rise
06. I Forgive (But I Won’t Forget Your Name)
07. Cybersleep
08. Infection
09. I Burn In You
10. In The End I Feel Alive
11. One Cold Day

Όπως έχει ξαναειπωθεί, στην παραγωγή συνεργάστηκαν με τον Jay Baumgardner, ενώ το μαστερινγκ ανέλαβε ο Howie Weinberg (Rammstein, Soundgarden, Nirvana, Deftones, Pantera).

Για σινγκλ δεν ειπώθηκε ακόμα κάτι, φαντάζομαι θα έχουμε νεότερα στο άμεσο μέλλον.

Υγ: χωρίς επανεκτέλεση αυτή τη φορά απ' όσο φαίνεται. Κρίμα, γιατί τους πηγαίνουν.

Συνεχίζοντας το απο πάνω ποστ, όμορφο το Broken Crown Halo. Χωρίς να είναι εντυπωσιακό ή να ξεφεύγει από τα δεδομένα των Coil, αλλά όμορφο.

Όλα όσα χαρακτηρίζουν τη μπάντα, από τη σκοτεινή ατμόσφαιρα μέχρι τα δυνατά ρεφραιν κι από το nu-ish μπάσσο μέχρι τις χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, είναι παρόντα. Το εισαγωγικό Nothing Stands in Our Way ανοίγει δυναμικά το δίσκο, με τα μπρουταλ του Ferro να συνδυάζονται άψογα με τα φωνητικά της Scabbia μετά από αρκετό καιρό, ενώ οι στίχοι είναι ό,τι πρέπει για λαηβ. Σε αντίστοιχες ταχύτητες συνεχίζει το Zombies, με το κεντρικό ριφφ και το ρεφραιν να είναι εύκολα στα καλύτερά τους. Και ο Ferro γκαρίζει πάλι, f&ck yeah.

Μετά τα γκάζια των δύο πρώτων, τα Hostage to the Light και Victims ριχνουν κάπως τις ταχύτητες, εστιάζοντας περισσότερο στην ατμόσφαιρα, με το δεύτερο να θυμίζει έντονα Comalies και να περιλαμβάνει μερικά από τα πιο "διαφορετικά" φωνητικά που έχει κάνει η Scabbia. Στο Die & Rise οι κιθάρες δυναμώνουν αρκετά, με το πέρασμα στη μέση να ξεχωρίζει, ενώ το I Forgive κλείνει μια πολύ δυνατή εξάδα κομματιών με τον καλύτερο τρόπο, όντας πιθανότατα το πιο πιασάρικο -με την καλύτερη έννοια- κομμάτι του δίσκου.

Η συνέχεια με το Cybersleep και το vocoder ή ό,τι-είναι-αυτό ξεφεύγει αρκετά από τα συνηθισμένα, για να επαναφέρουν την τάξη το εξαιρετικό Infection, το αρκούντως ανατολίτικο Burn in You και το heavy In the End I Feel Alive. Όμορφο και το κλείσιμο με το ατμοσφαιρικό One Cold Day, που είναι γραμμένο για τον Claudio Leo, με τη Scabbia να αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τα φωνητικά και να τα καταφέρνει άψογα.

Συνολικά ο δίσκος συνεχίζει από κει που άφησε το Dark Adrenaline, με κάπως εντονότερα στοιχεία από την περίοδο του Karmacode. Προφανώς αν κάποιος περιμένει από τους Coil στον έβδομο δίσκο τους να αλλάξουν ριζικά τον ήχο τους ή να γυρίσουν στα πολύ παλιά θα απογοητευτεί, αλλά για μια ακόμα φορά η μπάντα δίνει ένα δουλεμένο σύνολο, άξιο για να είναι το αποχαιρετιστήριο του Migliore και του Mozzati, που μετά από 16 χρόνια αποφάσισαν να αφήσουν τη μπάντα.

..κι άλλο σερί, γιατί οι αδυναμίες δε κρύβονται. Κι ας λείπουν ο Migliore κι ο Mozzati. Από τα πιο καλοφτιαγμένα live-performance κλιπ που έχω δει τον τελευταίο μπόλικο καιρό, για ένα από τα δυνατότερα κομμάτια του δίσκου κι από τα πολύ αγαπημένα μου. Το κλείσιμο ομολογουμένως λατρεία τεράστια.

Και για να πω την αλήθεια, το βρήκα αρκετά καλύτερο από το -κατά τα άλλα συμπαθητικό- κλιπ του I Forgive (But I Won't Forget Your Name).