από Ktn Τρι Απρ 19, 2011 2:37 am
Με δυο κουβέντες, ο δίσκος τα σπάει.
Δυνατά κομμάτια, περίπου στο ύφος που μας είχαν συνηθίσει, με απίστευτες ενορχηστρώσεις, σχετικά πιο χαλαρούς -εισαγωγικά ελευθερα- ρυθμούς και με μια πιο σαουντρακική ατμόσφαιρα.
Η ορχήστρα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, σχεδόν δίπλα στις κιθάρες, ενώ κατά φάσεις πηγαίνει ακόμα πιο μπροστά, παίζοντας lead μελωδίες και περάσματα που ακούγονται το λιγότερ ψαρωτικά. Ο τρόπος που την χρησιμοποιούν φέρνει στο μυαλό Dimmu, μόνο που εδώ ο συνδυασμός με τη μπάντα ακούγεται πιο άμεσος. Οι χαρακτηριστικές κιθάρες είναι πάλι παρούσες, ενώ επιστρέφουν και κάποια πιο μελωδικά στοιχεία που είχαν οι παλιότερες δουλειές τους και είχαν εξαφανιστεί στα τελευταία δυο αλμπουμ. Για τα ντραμς δε νομίζω πως μπορώ να πω κάτι, πέρα απ' το ότι ο Φωτης.. παίζει απλά ως Φωτης. :b Ξεχωριστή αναφορά ωστόσο αξίζουν τα φωνητικά, όπου τόσο ο Seth, όσο και ο Σωτήρης δίνουν ρέστα. H παραγωγή του Tatgren άψογη, καταφέρνει να κάνει όλα τα όργανα να ακούγονται, και μάλιστα χωρίς ο ήχος να ακούγεται φορτωμένος ή τιγκαρισμένος.
Από κομμάτια ποιο να πιάσεις και ποιο ν' αφήσεις. Το εντυπωσιακό Vampire from Nazareth, το Great Mass of Death που είναι ό,τι πιο κοντινό στο Communion υπάρχει στο δίσκο, το πιασάρικο (?!) Pyramid God, το Five Pointed Star με την απίστευτη εισαγωγή και το ορχηστρικό πέρασμα μετά τη μέση, το Rising που θυμίζει κάτι από Fallen Temple, το κατάμαυρο Apocalypse, το παρανοικό Mad Architect (με το harpsichord), το ευθυ και τόσο διαφορετικό Therianthropy.. πραγματικά όλος ο δίσκος δεν εχει ούτε μια μέτρια στιγμή.
Μπορεί να είναι πιο παράξενο από το Communion, αλλά μουσικά θα έπαιρνα το ρίσκο και θα έλεγα ότι είναι κάμποσα σκαλιά παραπάνω. Με διαφορά καλύτερο από τα διάφορα συμφωνικά extreme metal δισκια που κυκλοφορούν και εκτος *τεραστιου* απροόπτου, ο καλύτερος δίσκος του είδους για φετος.
btw o diskos leakare k einai... diskaros. exoun pesei polla sagonia!
Apocalypse