Amorphis

Ktn έγραψε:Μέτριοι; Υπερβάλεις νομίζω. :b Βασικά σκηνικά ποτέ δεν ήταν μπάντα με τρελό stage show, συγχρονισμένα headbanging και λοιπές ποζερίλες.. περισσότερο τη συνταγή των Sabbath ακολουθούν/σαν. Βέβαια ο Joutsen είναι απ' αλλού και εξαιρείται, αλλά οι υπόλοιποι πάντα έτσι, σοβαροί κι ακούνητοι είναι.

oxi apla akounitoi... toso aneuro pai3imo den exw matadei sti zwi mou eilikrina.

[img] [/img]

'Shades Of Gray'
'Mission'
'The Wanderer'
'Narrow Path'
'Hopeless Days'
'Nightbird's Song'
'Into The Abyss'
'Enchanted By The Moon'
'A New Day'

Bonus track:
'Dead Man's Dream'

To ekswfyllo einai teleio! Allagh moy myrizei

Συμπαθητικό το εξώφυλλο, αλλά γιατί όχι Travis Smith; Anyways, το περιεχόμενο να μετράει και παράπονο δε θα χω. Για αλλαγές δεν τους βλέπω ιδιαίτερα διατεθειμένους, έχουν βρει έναν ήχο που τους αρέσει κι αυτό φαίνεται στους δίσκους με τον Joutsen. Αν βάλεις και το καινούριο κομμάτι που παίζανε στα πρόσφατα λαηβ κι ένα σαμπλ που ακουγότανε σε κάποια studio-report βιντεάκια που χαν ανεβάσει στο youtube, καταλαβαίνεις τι παίζει πάνω κάτω.

Απρίλιο βγαίνει ο δίσκος, έχουμε καιρό μπροστά μας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, εννοείται ότι περιμένουμε μπόμπα σινγκλ. Μας καλομάθανε.

Emena pali moy fenetai oti kleinoyn se pio dark stoixeia ayth th fora, apo to ekswfyllo, toys titloys kai to nohma toy artwork poy ekshghsan kapoy.
9 tracks? alitheia?

Το κονσεπτ όντως φαίνεται αρκετά σκοτεινό και γενικά το χουν αυτό, να διαλέγουν "παράξενες" ιστορίες. Βόρειοι =p Ηχητικά δεν ξέρω, από Silent Waters και μετά όλο και προς πιο "φωτεινό" τον κάνουν τον ήχο τους. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Για τον αριθμό των κομματιών, μέχρι τώρα 10 το πολύ 11 κομμάτια βγάζανε ανα αλμπουμ. Μόνο στο προηγούμενο σπάσανε το σερί και πήγανε στα 12, αλλά είχε μέσα Escape, οπότε δεν έχει να πει και πολλά. Καλύτερα λίγα και καλά, παρά περισσότερα και φιλλερς.

^Symfwnw. Alla oso perissotera kommatia yparxoyn toses perissoteres pithanothtes na yparhoyn wraia kommatia sto disko!
To Escape einai wraio re

Έτσι

Prwto akoysma: Apla afwnos. Toso melodiko.. poly pio syntheto moysika apo to teleytaio toys The Beginning of Times.
H allagh pros ta pio dark stoixeia poy pisteya pws tha yparksei, yparhei, kai se megalo vathmo. Enw odws to phgainan se pio light rythmoys, to Circle xwnei. Perissotero moiazei sto yfos me Eclipse tha elega.
Se prwth fash tha ksehwriza ta Mission, The Wanderer, Into the Abyss kai Enchanted By the Moon!
O hxos btw ginetai poly kinimatografikos edw, etsi moy fanhke! Genika de to synithizoyn, giayto lew!
*Panemorfo kai to folk Narrowpath!

..και το βιντεο για το Hopeless Days. Καλοδουλεμένο, αν και μερικά πλάνα από μπάντα δε θα με χαλούσαν.

Μέχρι τώρα έχω ακούσει τα κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει επίσημα στο youtube και είναι και τα τρία εξαιρετικά. Νομίζω περισσότερη εντύπωση μου έκανε το Shades of Grey, αλλά και τα Hopeless Days/ Enchanted By the Moon δεν πάνε πίσω. Γενικά φαίνεται λίγο σα να θυμήθηκαν περισσότερο τις Tales from the Thousand Lakes εποχές, αλλά περιμένω να ακούσω ολόκληρο το δίσκο για να πω.

Πόσο τα σπάει το Circle. Απλά. Πού να χε βγει φθινόπωρο τι θα γινόταν.

Είναι νομίζω ο πιο δυνατός δίσκος που χουν βγάλει από το Silent Waters, κι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Οι κιθάρες των Holopainen/ Koivusaari υπάρχουν από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό του δίσκου, με τα πλήκτρα του Kallio να έχουν κάπως πιο "συμπληρωματικό" ρόλο αυτή τη φορά. Εκ του αποτελέσματος, η απόφασή τους να συνεργαστούν με τον Tagtgren κρίνεται υπερ-επιτυχημένη, ενώ η προσέγγισή τους στέκεται άψογα ανάμεσα στον πιο πρόσφατο, μελωδικό ήχο τους και τον πιο σκληρό, ατμοσφαιρικό που είχαν στους πρώτους δίσκους. Αυτή τη φορά μάλιστα, οι αναφορές στο παρελθόν είναι αισθητά περισσότερες.

Συνολικά το αλμπουμ είναι πραγματικά εξαιρετικό και δεν υπάρχει φιλλερ ούτε για αστείο. Κάθε τραγούδι έχει τουλάχιστον από μια χαρακτηριστική μελωδία, ένα υπέροχο ρεφραιν, ένα ριφφ για κοπάνημα κι ένα σόλο από αυτά που πρέπει να υπάρχουν. Αξιοσημείωτος μάλιστα είναι και ο τρόπος με τον οποίο έχει δεθεί η σειρά των κομματιών, ώστε μετά από τα heavy κομμάτια να υπάρχουν τα πιο "πιασάρικα" (Shades of Gray/ Mission), ή το αντίθετο (Into the Abyss/ Enchanted by the Moon), με τρόπο τέτοιο που δημιουργεί μια εξαιρετική ροή.

Αν έπρεπε να αναφέρω κομμάτια θα έλεγα όλο το δίσκο. :b Σε μια προσπάθεια να μη γίνω τόσο υπερβολικός θα πω το Shades of Gray που είναι από τα δυνατότερα που χουν γράψει εδώ και καιρό, το υπέροχο The Wanderer, το *amorphis-meets-katatonia* Hopeless Days, το απίστευτο Nightbird's Song που είναι σα να βγήκε από το Tales from the Thousand Lakes, με τον Joutsen να δοκιμάζει και κάποια πιο "black" φωνητικά μάλιστα, και το A New Day που είναι ιδανικό για κλείσιμο.

Live πέρασμα από Ελλάδα απαραιτήτως.