Draconian

Nai me to Death come near me ekleisan
Evlepa kati kameres

... what a dream ... what a dream so distant ...

Απίστευτοι. Απλά απίστευτοι.
Οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός για το συγκεκριμένο live που λέει ότι ήταν μέτριο, απλά καλό ή αρκετά καλό είναι εντελώς ανακριβής και εκτός τόπου και χρόνου.
Τα support δεν ήταν τόσο βασανιστικά όσο περίμενα, με τους Elysion να δικαιούνται εκ του αποτελέσματος τη θέση πριν τους Draconian στο line-up της βραδιάς. Οι Daylight Misery ηταν επίσης πολύ καλοί, αν και ήταν το πρώτο τους live και στην αρχή φαίνονταν κάπως "ψαρωμένοι", αλλά από το δεύτερο κομμάτι και μετά τα πήγαν εξαιρετικά. Ειδικά η επανεκτέλεση στο Nemesis των Rotting Christ ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Οι Draconian βγήκαν στη σκηνή αρκετά αργά, μετά τις 11 και έπαιξαν, αν δεν κάνω λάθος, γύρω στα 100 λεπτά. Μια ώρα και σαράντα λεπτά μαγείας.
Ο ήχος ήταν ανέλπιστα καλός για χώρο του μεγέθους και της ακουστικής του An, και αν δεν υπήρχαν και μερικά σκαμπανεβάσματα στο μικρόφωνο της Lisa θα ήταν άψογος. Τα lead του Johan ακούγονταν πεντακάθαρα και οι μπασσογραμμές του Fredrik επίσης. Οι διμποτιές και τα γεμίσματα του Jerry ήταν top και τα φωνητικά έπιαναν άνετα τα επίπεδα των cd. Ειδικά ο Anders ήταν τόσο θεατρικός που σε φάσεις δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. H Lisa από την άλλη, πραγματικά πιστεύω ότι είναι υπόδειγμα σωστής frontwoman. Χωρίς να τραβάει όλη την προσοχή πάνω της, τραγουδούσε κάθε στίχο, ακόμα και αυτούς που δεν ήταν δικοί της, σήκωνε devil-horns, ξεσήκωνε το κοινό, έριχνε headbanging και είχε τρομερή επαφή με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας -η σκηνή που "υποκλήθηκε" στον Johan μετά από ένα solo ήταν απλά απίστευτη. Και για να μην ξεχνιόμαστε, η φωνή, φωνάρα, όχι αστεία.
Με την ευκαιρία, να τονίσω εδώ ότι, αυτή η μπάντα, μαζί με τους Lost πρέπει να έχει τις καλύτερες, πιο ταξιδιάρικες -με προορισμό κάπου στον βορρά πάντα- και πιο μελαγχολικές lead μελωδίες στην κιθάρα που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή.

Περί setlist τώρα, θα γκρίνιαζα λίγο, επειδή δεν είπαν Daylight Misery, Failure Epiphany και κάτι άλλα ψιλά, αλλά ντροπή θα ήταν. Γιατί αν δείτε τα κομμάτια της setlist ήταν ένα-κι-ένα. Το σερί Bloodflower/ Scenery of Loss/ Heaven Laid In Tears/ Cry of Silence/ Seasons Apart ήταν πραγματικά θανατηφόρο. Μέχρι και Silent Winter ακούσαμε! Περιττό να πω ότι στο κλείσιμο του Death Come Near Me δεν ένιωθα απολύτως τίποτα. Ούτε κούραση, ούτε πονοκέφαλο, ούτε βήχα, ούτε λαιμό, απλά τίποτα. Από τα κορυφαία ατμοσφαιρικά κομμάτια που έχουν γραφθεί ποτέ, χαλαρά, ανεξαρτήτως είδους, ιδιώματος κτλ, και στο ζωντανό βγάζει ακόμα πιο απίστευτα συναισθήματα απ' ότι στο δίσκο... όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό.

Αν δεν είναι το κορυφαίο εν Ελλάδι live που έχω παρεβρεθεί, σίγουρα βρίσκεται πολύ κοντά.

Antoineeeee...
Mes ekanes na pe8anw twra!!!
Makari na mporousa na paravre8w alla as mhn ta 8elw ki ola dika mou!!

Ουργκ....

Τελεια ηταν...

Αλλα εγω παραβλεψα τον πυρετο κι επεσα θύμα τρομοκρατίας.

Ελπιζω να ερθουν πισω συντομα! *emoticon που κανει δεησεις στον Απολλωνα*

zhlepsa twra....

To video poy traviksa to She Dies: