..ωραία μπαλάντα, με τα περάσματα των Apocalyptica να στήνουν το μισό κομμάτι και το σόλο του Gus το άλλο μισό. Οκ, να μαστε και δίκαιοι, και τα φωνητικά είναι πολύ ωραία.
Γενικά το Few Against Many συμπαθητικός δίσκος, με ορισμένα πολύ δυνατά κομμάτια και τις ταχύτητες να ανεβαίνουν κάπως σε σύγκριση με το άμεσο παρελθόν τους τουλάχιστον. Στο συνηθισμένο μελωδικό ύφος της μπάντας, με τις κιθάρες κλασικά μπροστά και τα σολο να κλέβουν την παράτασταση. Από τα κομμάτια που ξεχωρίζω, εκτός απ' το αποπάνω, είναι το Losing My Mind με το πιασάρικο ριφφ, το power-ίζον ομότιτλο και το No Heroes No Sinners που είναι νομίζω από τα δυνατότερα -και πιο "αμερικάνικα"- κομμάτια που έχουν γράψει γενικά.