Τα καλύτερα και πιο αγαπημένα σας εξώφυλλα στην ιστορία της

Επειδή ειδικά το είδος της μουσικής που ασχολούμαστε εδώ φημίζεται για τον πλούτο της, νομίζω ότι διακρίνεται ακόμα και για τα καταπληκτικά artwork στα εξώφυλλα των άλμπουμ. Ξεκινάω εγώ με το αγαπημένο μου:

1980, Kate Bush και Never For Ever, το καλύτερο εξώφυλλο της απόλυτης "μάγισσας" της experimental art music...


Photo Sharing - Video Sharing - Photo Printing

Η Bush, ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε θεατρικά στοιχεία στη μοναδίκή tour που έκανε ποτέ ενώ είναι και η πρώτη που χρησιμοποίησε μικρόφωνο - ψείρα για την τεσσάρων οκτάβων σοπράνο φωνή της (την οποία σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιεί σε οπερατικές κλίμακες...). Το άλμπουμ αυτό ενώ το λατρεύω δεν είχε την ενορχήστρωση που η ίδια επιθυμούσε, με αποτέλεσμα το ηχητικό αποτέλεσμα να είναι κατώτερο των μελωδιών. Μετά από αυτό, απέκτησε δικό της στούντιο και απείλησε την εταιρία ότι εάν δεν της δίνουν το χρόνο που εκείνη επιθυμεί, δεν θα ξαναβγάλει άλμπουμ! Ετσι, έγινε η πιο ανεξάρτητη καλλιτέχνης ενώ επί δύο συνεχόμενα άλμπουμ γκρέμιζε τα αντίστοιχα της ...Madonna από το #1 της Αγγλίας, όντας η πιο πετυχημένη Βρετανίδα μουσικός!
Προσωπικά, είναι η αγαπημένη μου τραγουδίστρια...

Οταν θα βάζετε κάποια άλμπουμ, γράψτε και 2-3 πράγματα γι' αυτό και τον καλλιτέχνη, ώστε να μην είναι μόνο παράθεση φωτογραφιών.

poly kali idea gia topic taki

Aaaaaaaaax!!!!
Trelenomai gia to sthsimo tou ENTER (album twn WT) kai single twn RESTLESS kai MEMORIES...

^vale kai kamia eikona omws (san emena kaneis )

Ego to kalytero cover poy exo dei ever einai :

^
Σπύρο μην τα πάρεις στη κράνα με αυτό, αλλά το βρίσκω καρακιτσαριό...

Giati na ta paro stin krana?
Ayto poy evales esy moy aresei

Επειδή είναι το αγαπημένο σου το λέω βρε! Εάν το έλεγα στο Αργύρη για το cover του Mother Earth το οποίο δεν με ξετρελαίνει, θα με ξ3χ3Ζ3!

spy pragmati olo to artwork tou tdc einai poly wraio!

^^Auto pou les prosvallei kuriws auto gia to opoio agwnizomai..ELEU8ERIA APOPSHS xwris KRA3IMO!!!

Memories


Enter


To RESTLESS einai sthn upografh mou!!!

To Memories den einai kati spoydaio...
To Enter einai kalo.

kala to memories einai to agapimeno mou apo e3wfylla singles!

Edw milame gia megalourghma!!!

^mpaaaaaaaaaaa to sygkekrimeno den einai kai spoudaio kat'eme

To Oceanborn einai aristoyrgima...
Gia ta dedomena tis epoxis toy einai ekseretiko!

egw to vriskw poly...... (to anti8eto tis le3is apsegadiasto poio einai? auto! )

^
Αχταρμάς θα έλεγα, συμφωνώ. Αυτό το υπέροχο άλμπουμ άξιζε πιο καλό εξώφυλλο. εβαλαν τρεις ξεκάρφωτες ζωγραφιές πάνω και είναι λίγο κιτς το αποτέλεσμα...

^kai kits taki nai nai auto to mlpe mou xtypaei asxima.

ενώ οι ξεκάρφωτες ζωγραφιές ήταν ΟΚ...

apo tote tous emeine kousouri me ta poulia kai tis koukouvagies (to century child omologw itan kalytero!)

loipon exoume k leme!!!

all hope is gone
century child
anathema

kai fysika to klasiko heavy metal e3wfyllo me tous aggelous pou kapnizoun!

o yeah!!!!!!!!!!!

Υπέροχο topic!

Έχουμε και λέμε [ναι, έβαλα *και* σχόλια :p]:

Ίσως ο καλύτερος δίσκος των Φινλανδών, αν και έχει μόνο 2 χρόνια που κυκλοφόρησε. Μιλά για την ιστορία μιας μάγισσας που χάνει τον γιο της, και προκειμένου να τον ξαναφέρει πίσω στους ζωντανούς ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι για να πάει στον ποταμό του θανάτου (Black River ή River of Tuonela) όπου αυτός πέθανε, προσπαθώντας να σκοτώσει έναν μυθικό λευκό κύκνο.
Υπέροχο -βγαλμένο από το Kalevala- concept, folkίζουσες μελωδίες και ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα που έχει δημιουργήσει ο θεός Travis Smith. Respect.


Αν και τα λόγια περιττεύουν... Ένα από τα πιο σημαντικά album στην ιστορία της rock, χωρίς υπερβολές. Ένα διαμάντι που μιλά για την ανασφάλεια, την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων, την τρέλα, τον χρόνο που περνά και γενικά για τα προβλήματα και τις πιέσεις της καθημερινότητας... Στις μελωδίες διακρίνονται στοιχεία jazz, soul, pop, ηλεκτρονικά και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, όλα αυτά φυσικά περασμένα από το μουσικό φίλτρο των Gilmour, Waters, Mason και Wright. O δίσκος κυκλοφόρησε το 1973, κι από τότε έχει γίνει συνολικά 40 φορές πλατινένιος, ενώ παρέμεινε στη λίστα του Billboard για 741 εβδομάδες (σχεδόν 14 χρόνια).


Αρχικά σκεφτόμουν το Blackwater Park... αλλά επειδή πολύ το έχω εξυμνήσει, προτίμησα αυτό εδώ. Λοιπόν, ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2005, είναι ο πρώτος τους στην μετά-Wilson εποχή, ο πρώτος που συμμετέχει επίσημα στα πλήκτρα ο Wiberg, και ο τελευταίος με τον Lopez στα ντραμς και τον Lindgren στην δεύτερη κιθάρα. Ιδιαίτερα σκοτεινός, όπως προδιαθέτει και το εξώφυλλο, μιλά για ψυχικές διαταραχές, αραιώνοντας όλως παραδόξως την χρήση των death φωνητικών και αυξάνοντας -κι άλλο- τον πειραματισμό. Αν υπάρχει ένας δίσκος που αγγίζει το τέλειο στον συνδυασμό progressive και ακραίων στοιχείων, είναι αυτός.

Έχω και αρκετά ακόμα, αλλά θα τα βάλω άλλη φορα, τώρα δεν μπορώ μέσα στη νύχτα να κάνω μεγαλύτερο ποστ που να βγάζει νόημα...
Όσο νόημα βγάζει κι αυτό που ήδη έγραψα δηλαδή.

^
Αντώνη φχαριστιέμαι πάντα πολύ τα πόστ σου! Υπέροχα εξώφυλλα και σχόλια, ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλοι με σχολιασμό όχι μόνο να πετάνε εξώφυλλα από δίσκους!

Τέλεια και τα cover από Hammerfall, Dream Theater & Nevermore!

και οι Black Sabbath...