Προτάσεις

Se eyxaristw poly!
To 1o htan o,ti pio akyro exw dei Moy thymise ligo Pink! Kai san video kai sa kommati.
To 2o htan poly wraio! Sto 7:38 kai meta h kithara einai foverh!
Perissotero ap'ola moy arese to Deliver Us! Teleio!
Ayto twn Terassect nomizw moy to exeis ksanapostarei se allo thema omws De thymamai poy.
To Leftovers de moy arese idiaitera. Oyte twn Battlelore (an toys lew kala)
Twn Poisonblack moy arese!
Ta album twn In Flames kai Poisonblack vriskodai se katastash download!
Thanx!

Το Walk είναι άνετα στα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς ε. Και καμία σχέση με Pink, προς θεου. Καθαρό, ατόφιο ροκ, χωρίς δηθενιές και ξερωγω.

Το In Flames έχω ξαναρίξει σίγουρα σε κάποια φάση στο τοπικ τους, το Tesseract δεν παίζει ιδιαίτερα. Εκτός κι αν πόσταρα μετά από μπύρες κι έχει διαγραφεί απο τη μνήμη. :b Το Battlelore πάντως δοκίμασέ το, κατά σημεία φέρνει συνειρμικά κατι λίγο σε Draconian.

Το Walk είναι άνετα στα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς ε

Kai emena moy arese! Apla to vriskw ligo akyro (sta kalytera kommatia ths xronias den nomizw me tipota na to evaza, apla einai wraio Btw ayto me ta kalytera kommatia ths xronias prepei na ginei kapoia mera topic )
To SOunds Of A Playground Fading einai teleio!! Ola ta kommatia moy aresan paraa poly
Oso gia to Tesseract nomizw moy to eixes valei san paradeigma gia na moy dikseis pws na anevazw ena video sto forum Nai, ayto prepei na'tan.
Kati apo Draconian oi Battlelore, eh? Hm, tha toys psaxw giati agapw Draconian.
An kai to Bloodstained moy thymise kati apo folk metal

Για να μπει καλά η χρονιά =p [Προτάσεις είναι, οπότε προσπερνάμε το ότι δεν κολλάει 100% εδώ]
Σε σειρά προτιμήσης, για τη χρονιά που πέρασε:

Blunderbuss, Jack White
Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του frontman των White Stripes και των Raconteurs. Κυκλοφόρησε κατά άνοιξη μεριά και από τότε, είτε αυτό είτε το Amex Unstaged live του παίζουν ανά τακτά χρονικά. Τιγκαρισμένο στα χιτάκια, κλασικό ροκ, με πολλές επηρροές από 70ς και old-school rock'n'roll, περασμένα μέσα από μια πιο σύγχρονη αισθητική και με το κλασικό στυλάκι του White. Επική επίσης και η επανεκτέλεση στο Love Is Blindness, που υπάρχει ως b-side στο πιθανότατα κολλητικότερο κομμάτι της χρονιάς.
Must listen: Sixteen Saltines


Dead End Kings, Katatonia
Για τους λατρεμένους σουηδούς τα πα και στο τόπικ τους, τα λέω και δω. Απίστευτος δίσκος και με διαφορά η δυνατότερη ατμοσφαιρική κυκλοφορία της χρονιάς για τα γούστα μου. Γκριζαρισμένος ήχος, υπέροχες μελωδίες, μελαγχολικοί με την καλύτερη έννοια στίχοι, τρομερές ερμηνείες. Από την πρώτη κουβέντα του Paring ως το κλείσιμο του Dead Letters (ή του Act of Darkening αν προτιμάτε) ένας δίσκος που πρέπει να παίζει με τα φώτα χαμηλά και τη βροχή να ακούγεται.
Must listen: Ambitions

House of Gold and Bones Part 1, Stone Sour
Η σχεδόν έκπληξη. Από τον Corey Taylor και την παρέα του προφανώς και περίμενα κάτι καλό, ακόμα κι αν με τον προηγούμενο δίσκο τους με είχαν αφήσει ξεκρέμαστο. Μετά ήρθαν οι μεγαλεπίβολες δηλώσεις και η ανακοίνωση ότι είναι concept και μάλιστα "πρώτο μέρος", που με έκανε αρκετά επιφυλακτικό. Με το που έπαιξε όμως ο δίσκος όλες οι αμφιβολίες πήγαν βόλτα. Ο δυνατότερος δίσκος τους, πάνω κι απ' τα πρώτα δύο, με κομμάτια που παίζουν από μοντέρνο hard rock και metal μέχρι ραδιοφωνικά χιτάκια και μπαλάντες. Και το κονσεπτ, ομολογουμένως αρκετά σπεκ. Αναμένουμε συνέχεια.
Must listen: Gone Sovereign/Absolute Zero

Emerald Forest and the Blackbird, Swallow the Sun
Η doom κυκλοφορία της χρονιάς. Οι μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους ήταν όλες πολύ δυνατές και θα τολμούσα να πω ότι αυτή πάει ένα βήμα πιο μπροστά. Ηχητικά δεν αλλάζει κάτι, αντιθέτως μένουν όσο πιο πιστοί μπορεί να είναι στον ήχο που καθιερώθηκε από Anathema/ Bride/ Lost βάζοντας ολίγη από σκανδιαβική σκηνή και μια από τις δυνατότερες φωνές του χώρου. Απίστευτη συνοχή, με τις εναλλαγές και τα ξεσπάσματα να βάζουν το κερασάκι στην τούρτα.
Must listen: Emerald Forest and the Blackbird

Tragic Idol, Paradise Lost
Οι λατρεμένοι εγγλέζοι επιστρέφουν και θυμίζουν -για μια ακόμα φορά- γιατί καθιερώθηκαν ως ένα από τα δυνατότερα ονόματα του σκληρού ατμοσφαιρικού ήχου. Τα leads του Mackintosch είναι όσο εντυπωσιακά θα περίμενε κανείς, ενώ ο Holmes ακούγεται ίσως πιο εντυπωσιακός απ' όσο θα περίμενε κανείς. Κατάμαυρη ατμόσφαιρα, αντάξια να σταθεί δίπλα σε εκείνην της περιόδου του Draconian Times.
Must listen: Tragic Idol

Amaryllis, Shinedown
Ομολογώ, μέχρι πρόσφατα τους μόνο ακουστά, άντε να είχα ακούσει και διάσπαρτα δυο-τρια κομμάτια, με τη συνεργασία του τραγουδιστή τους με τους Apocalyptica included. Λάθος μου, συγγνώμη. Το hard rock του σήμερα, με μια από τις καλύτερες φωνές που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη γη. Ο δίσκος είναι γεμάτος πιθανά χιτάκια, που σε έναν δίκαιο κόσμο θα έπαιζαν ανά τακτά χρονικά στο ελληνικό ραδιόφωνο. Γιατί στα παραέξω κάτι μου λέει ότι παίζουν ήδη.
Must listen: Unity

Les Voyages de l'Ame, Alcest
Μετά το απίστευτο Ecailles de Lune, οι γάλλοι επέστρεψαν με άλλον έναν εξαιρετικό δίσκο. Μια σχεδόν post-rock προσέγγιση, με λίγα black ξεσπάσματα, που όταν όμως υπάρχουν δένουν τέλεια με την όλη ατμόσφαιρα που χτίζουν οι πιο ήρεμες μελωδίες που επικρατούν στο σύνολο. Πανέμορφο. Ιδανικός δίσκος για να παίζει αργά το βράδυ.
Must listen: Autre Temps

Koi No Yokan, Deftones
Που άργησα να το ακούσω κιολας. Από τις μπάντες που ξεχωρίσαν από το nu-metal και προσωπικά η αγαπημένη μου του συγκεκριμένου ήχου. Άσχετο που πλέον έχουν ξεφύγει εντελώς από ταμπέλες και λοιπές ιστορίες. Χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, ιδιόμορφοι ρυθμοί και φυσικά τα τρομερά φωνητικά του Moreno, είτε κάνει καθαρά, είτε καφρίζοντας. Πολύ δυνατό σύνολο, που δεν κάνει την παραμικρή κοιλιά. Αντιθέτως.
Must listen: Tempest

Red Forest, If These Trees Could Talk
Η καθαρά ποστ-ροκ κυκλοφορία της χρονιάς. Φωνητικά ούτε για δείγμα, μόνο μελωδίες. Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει, ούτε καν έχει κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο που να το ξεχωρίζει εκ πρώτης όψεως από τις υπόλοιπες κυκλοφορίες του είδους. Αλλα και οι 9 συνθέσεις είναι τόσο δυνατές και χτίζουν τέτοια ατμόσφαιρα, που απλά σε παίρνουν από το χέρι και σε πάνε βόλτα κάπου μακριά.
Must listen: Barren Lands of the Modern Dinosaur

Commercial Suicide, Serenity Broken
Άλλη μια κυκλοφορία που δεν είχα πάρει χαμπάρι μέχρι πριν από λίγο καιρό. Πατριώτες, που μπήκαν πάνω από 'Stalker με το σπαθί τους. Μοντέρνο ροκ, που ρίχνει πολλές ματιές προς την από κει μεριά του ατλαντικού, φέρνοντας στο μυαλό αρκετές μπάντες, χωρίς όμως να είναι κόπια κανενός. Τα ριφφ δίνουν και παίρνουν, ενώ τα ρεφραιν είναι φτιαγμένα για αρένες.
Must listen: Slip Up

Worth a mention: Prisoners - The Agonist, The Great Fire - Bleeding Through, We Are the Others - Delain, Helvetios - Eluveitie, Firebirth - Gotthard, The Hunt - Grand Magus, The Strange Case Of.. - Halestorm, Dark Adrenaline - Lacuna Coil, Dead Rock Commandos - Nightstalker, Apocalyptic Love - Slash.

Μπόλικη μουσική τη χρονιά που μας πέρασε. Άτυπη συνέχεια για το αποπάνω ποστ, για το 13 αυτή τη φορά.

Kvelertak, Meir
Πέρασαν αισίως τρία χρόνια από το ομότιτλο ντεμπούτο αυτών εδώ των Νορβηγών, αλλά μυαλό δε φαίνεται να έβαλαν. Πάλι καλά. Ο χαρακτηριστικός τους ήχος, που συνδυάζει στοιχεία από χέβυ, πανκ και ολίγη από μπλακ, είναι παρών, ενώ αυτή τη φορά προσέχουν κάπως περισσότερο τις μελωδίες και τα ρεφραιν, με το αποτέλεσμα να ακούγεται πλήρως επιτυχημένο κι ό,τι πρέπει για λαηβ. Και όχι, το πέρασμα που έκαναν το καλοκαίρι, καταμεσήμερο πριν από Slayer και Down δε μετράει.
Must listen: Bruane Brenn

Alter Bridge, Fortress
Τέταρτος δίσκος για τη μπάντα από το Orlando της Florida, με τις προσδοκίες πολύ ψηλά. Μέτριο αλμπουμ δεν έχουν βγάλει μέχρι τώρα και το Fortress δεν τους χαλάει το σερί. Αντιθέτως, για τα γούστα μου βρίσκεται ένα σκαλί πάνω από το ΙΙΙ και κοιτάει τα πρώτα δύο που για άλλες μπάντες θα ήταν άφταστα. Το ροκ του σήμερα, στα καλύτερά του.
Must listen: Calm the Fire

Amorphis, Circle
Το σιγουράκι. Προφανώς είμαι αρκετά φανμποης, αλλά το Circle είναι εξαιρετική περίπτωση δίσκου, πόσο μάλλον αν λάβουμε υπόψιν ότι τον έβγαλε μια μπάντα με 23 χρόνια πορεία. Heavy metal the Finnish way, με πανέμορφη ατμόσφαιρα, μπόλικες ματιές προς τις ιστορίες των χιλίων λιμνών, δυνατές κιθάρες και εξαιρετικά φωνητικά. Με περισσότερες λεπτομέρειες τα χα πει κι εδώ.
Must listen: Nightbird's Song

Riverside, Shrine of the New Generation Slaves
Η αλήθεια είναι ότι από τους Riverside ούτε μέτριο δίσκο δεν περιμένεις, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες μου. Καλοπαιγμένο, ουσιώδες progressive, με όλη τη σημασία της λέξης, και με πολύ ιδιαίτερο concept για τον σημερινό τρόπο ζωής. Πιθανότατα ο δίσκος με την πιο ομαλή ροή για την περασμένη χρονιά. Πήρε μπόλικους πόντους κι από τη συναυλία τους τον περασμένο Ιούνιο, αλλά και πάλι.
Must listen: Celebrity Touch

Cult of Luna, Vertikal
Η κάλιο αργά περίπτωση. Ο δίσκος κυκλοφόρησε αν δεν κάνω λάθος Γενάρη, εγώ αξιώθηκα να τον λιώσω Δεκέμβρη. Λεπτομέρειες. Σκοτεινό, καλοπαιγμένο ποστ-μεταλ, όπως το καθιέρωσαν οι ίδιοι μαζί με τους Isis, με "σκισμένα" φωνητικά, δυνατές κιθάρες και "δύσκολα" περάσματα. Δυστυχώς δεν έχω δει το Metropolis στου οποίου το κονσεπτ πατάει, αλλά κάτι μου λέει ότι αυτό θα γίνει στο άμεσο μέλλον.
Must Listen: Passing Through

The Blackwater Fever, The Depths
Ούτε ακουστά δεν τους είχα αυτούς εδώ τους Αυστραλούς και κρίμα μεγάλο είναι να μην τους έχεις ούτε συ. Σκοτεινό ροκ, που συνδυάζοντας στοιχεία από μπλουζ μέχρι γκραντζ καταφέρνει να ακούγεται παράξενα πιασάρικο, με έναν εντελώς μη-μεηνστρημ τρόπο. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του θα μπορούσαν εύκολα να παίξουν σε κάποιο επεισόδιο Sons of Anarchy, ενώ σα σύνολο ο δίσκος ειναι ιδανικός να παίζει βράδυ με μπόλικη συνοδεία αλκοολ.
Must Listen: Don't f*ck with Joe

Steven Wilson, The Raven that Refused to Sing
Progressive, part two. O γνωστός λατρείας Wilson των Porcupine Tree, Blackfield και όσων άλλων προτζεκτ έχει, αποφασίζει να ρίξει περισσότερο βάρος στη σόλο καριέρα του, κλείνει μερικούς απίστευτους μουσικούς να τον σιγοντάρουν, γράφει 7 κομματάρες και δε χρειάζεται κάτι παραπάνω για να βγει το συμπέρασμα. Πολύ όμορφη και η ιδέα να στηριξει τους στίχους των κομματιών σε ιστορίες φαντασμάτων, κάτι που σε συνδυασμό με τον ήχο ανεβάζει το δίσκο αρκετά επίπεδα παραπάνω.
Must listen: The Watchmaker

The Virginmarys, King of Conflict
Πρώτος δίσκος για το τριο από το Manchester, με μερικά από τα κομμάτια που υπήρχαν στα δύο-τρια ep που είχαν βγάλει παλιότερα και μερικά καινούρια, για να μη γκρινιάζει κανένας. Ήταν λατρεία από αρκετό καιρό, τώρα με το full-length ήρθε κι έδεσε. Πολύ "σκληρός" ήχος για να τους πεις alternative, πολύ εναλλακτικός για να τους πεις "hard", πρακτικά φανταστείτε ένα μπέρδεμα των Zeppelin του '70 με Nirvana της Nevermind περιόδου εν έτει 2013.
Must listen: Just a Ride

Kylesa, Ultraviolet
Υπάρχουν symphonic female-fronted, old-school occult female fronted, metalcore female fronted, υπάρχουν και οι Kylesa. Σκονισμένο heavy, με μερικές τζούρες από southern, sludge κι άλλα τέτοια παράξενα, αν και πρακτικά δε νομιζω πως ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο. Παραδόξως μέσα σε όλη την παραξενιά του, αυτός ο δίσκος παίζει να είναι ο πιο προσβάσιμος που έχει γράψει η μπάντα.
Must listen: Low Tide

Deafheaven, Sunbather
Ή αλλιώς ο δίσκος που βούηξαν τα ιντερνετς και όχι μόνο. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν μερικούς μήνες είχα ακούσει κάπου το όνομά τους, αλλά μέχρι εκεί. Μετά ήρθε η κυκλοφορία του Sunbather, οι αποθεωτικές κριτικές, τα νο.1, για να φτασει τελικά να είναι το "best-reviewed major album of 2013" στο metacritic. Ανεξαρτήτως είδους. Πάνω από Daft Punk, Beyonce και τον κόσμο όλο. Και μιλάμε για ένα post-black/ blackgaze δίσκο. Πέρα από τα παραπάνω πάντως, ο δίσκος ακούγεται εξαιρετικός και πατώντας στον ήχο που καθιέρωσαν οι Alcest παραδίδει μαθήματα για το πώς παίζεται πιασάρικο, μελωδικά ακραίο μεταλ.
Must listen: The Pecan Tree


Άξιες κυκλοφορίες, σε σχετική σειρά προτίμησης: Universe217- Never, Monster Magnet- Last Patrol, Tesseract- Altered State, Heaven's Basement- Filthy Empire, Amaranthe- The Nexus, Alice In Chains- The Devil Put Dinosaurs Here, Boysetsfire- While a Nation Sleeps, Clutch- Earth Rocker, Gris- A l'Ame Enflammee, Enforcer- Death by Fire, Long Distance Calling- The Flood Inside, Lost Society- Fast Loud Death, Oranssi Pazuzu- Valonielu, Poisonblack- Lyijy, Samsara Blues Experiment- Waiting for the Flood, Soilwork- The Living Infinite

Η προτασούλα μου ειναι :MEDEN AGAN και ''Universe Unseen''

https://www.youtube.com/watch?v=SSJiO0_txV8

Η τελευταία μου ανακάλυψη ... Anti Mortem ... Πιτσιρικάδες απο την Οκλαχόμα με όρεξη και τρομερή δουλειά ..Το είδος τους ακούει στο όνομα Southern/Hard Rock και πάντα με λίγη δόση metal .Ο κιθαρίστας τους Zain Smith θυμίζει Dimebag Darell χαλαρά .....Λες και μπήκε το πνεύμα του μέσα..Σε πολλούς θα θυμίζει και κάτι απο Down φάση.....Μην τα πολυλογώ ακούστε και μόνοι σας !



απο την πρόσφατη δουλειά τους New Southern :