^Συμφωνώ το αίσθημα μιας συναυλίας απλά δεν συγκρίνεται.
Για μένα η 1η μεγάλη συναυλία, πέρα από Έλληνες καλλιτέχνες κτλ, ήταν οι Evanescence το 2007. Καλά δεν το συζητώ, άλλη κατάσταση nirvana και τότε.
Κατεβήκαμε με 2 φίλους με το τρένο και μπαμπάδες :p μιας και η μόνη που ήξερα από εδώ ήταν η sis Κορινίδιο και μια άλλη κοπέλα που μου έλεγε να πάω με τα παιδιά απ' το club, αλλά δεν συμμετείχα ενεργά τότε εκεί, οπότε δεεν.. Ήταν ένα σαββατοκύριακο απίστευτης ζέστης (τι ευλογία
) και ειδικά εγώ ως πρώτο μπόι στην διάρκεια της συναυλίας χρειαζόταν πολλές φορές να πηδάω προς τα πάνω απλά και μόνο για να παίρνω ανάσες ανά διαστήματα -το I can't breath, but I feel good enough ταιριάζει γάντι-. Κοργιαλιάς και Ευριδίκη ήταν support και ήταν ωραίοι, ξεσηκωτικοί. Μετά από λίγη αναμονή και πολυυυυύ κούραση βγήκαν οι Ev και τα είδαμε όλα.
Πολύ, πολύ ξελαρύγγιαμα και τεράστια χαμόγελα.
Το μόνο παράπονο ήταν ότι κράτησε λίγο, 1 ώρα και κανά 15' περίπου και επίσης αν θυμάμαι καλά (δεν είμαι και πολύ σίγουρη πλέον) δεν είχαν πει Going Under νομίζω; Ή Everybody's Fool; :/ Πφφ, είμαι κατάπτυστη που δεν θυμάμαι.
Την ίδια χρονιά (αν και μου φαίνονται πολύ περισσότερο μακρινές μεταξύ τους) ήταν η 1η Tarjοσυναυλία στο Fuzz.
Άλλη αξιομνημόνευτη
ήταν το φετινό Rockwave. Ειλικρινά ήταν τόσο τέλεια τέλεια τέλεια!
Για τον Aviv Geffen όχι ιδιαίτερος ενθουσιασμός..
Για τους Gogol Bordello καθόλου
βρεθήκαμε και στον κυκλώνα τον mosh-pit χωρίς να ξέρουμε από που μας ήρθε.
Στον Mody όμως απίστευτη ενέργεια, δεν ήξερα παρά ελάχιστα τραγούδια του κι όμως πέρασα εκπληκτικά και οι δύο κοπέλες φωνάρες, δεν είπαν disco lies βέβαια. Και κάνω ότι δεν άκουσα τα σχόλια του πως αυτό που του αρέσει στην Ελλάδα είναι ο καλός καιρός, σε αντίθεση με βόρειες χώρες που συχνά ακυρώνονται φεστιβάλ λόγω καιρικών συνθηκών.
Και το μόνο θεματάκι το είχα με έναν κάφρο που έπεφτε πάνω μου.
Στους Placebo δεν περιγράφεται. Μου άρεσαν αρκετά και είχα καθίσει να ακούσω, να μάθω λίγο και τα καινούργια τραγούδια, αλλά δεν περίμενα και να ενθουσιαστώ κι όμως έδωσαν ρέστα. Άκουσα γκρίνιες για την setlist, εγώ έμεινα πολύ ικανοποιημένη. Στιγμές που ξεχωρίζω είναι νομίζω ο χαμός που έγινε σε Song to say goodbye, Battle for the sun, For what it's worth. Προσωπικό αγαπημένο ίσως το Infra-Red και αποκορύφωμα όταν βγήκαν για το 1ο encore και ακούγεται εισαγωγή απ' το Bitter End.
Όταν έφτασαν πια στο 2ο encore και έκλεισαν με Taste in men ένιωθα ότι ήταν μία εντελώς ολοκληρωμένη συναυλία, είχα γίνει πλέον κομμάτια και έκλεισε η συναυλία νιώθοντας μια πληρότητα βρε παιδί μου
, δεν περίμενα τίποτα άλλο μετά..
Δηλαδή, περίμενα... τους Killers. Αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.. Επίσης το φετινό καλοκαίρι ήταν η 1η φορά που είδα τους Scorpions live και
τα έσπασαν. Δεν με ενδιαφέρει πόσο καιρό έχουν να βγάλουν τραγούδι της προκοπής ή πόσο φραγκοφονιάδες είναι.
Στις συναυλίες δεν παίζονται, παρά την ηλικία που είναι πια. Ειδικά σε συνδυασμό με τον Παπακωνσταντίνου που ακούσαμε πριν, αλλά και στο Holiday (αυτό δεν το περίμενα!) είναι σίγουρα μια συναυλία που άξιζε και με το παραπάνω.
Όσο αφορά τις συναυλίες Ελλήνων αυτές που ξεχωρίζω είναι 3. Πρώτη και καλύτερη η θεά Χαρούλα.
Τσανακλίδου - Τσαλιγοπούλου μαζί!
-αυτό κι αν είναι ιδανικός συνδυασμός, μαγεία!- και Πρωτοψάλτη με πολύ ωραία τραγούδια, τόσο γλυκά και νοσταλγικά, όσο και ξεσηκωτικά. Την θαυμάζω πραγματικά για το πόσο ακούραστη ήταν, κι αυτή η άτιμη με εξάντλησε!
Αρχικά καθόμασταν πίσω και ευτυχώς άρχισε να κατεβαίνει κόσμος και συμφώνησαν οι φίλες μου να πάμε μπροστά, γιατί μετά από κάποια στιγμή έγινε πανικός εκεί. Ειδικά όταν είπε
Τα λαϊκά τι ήταν αυτό, δεν το περίμενα τέτοιο χαμό.
Και σε κάποια φάση κατέβηκε κάτω και τραγουδούσε μες στο γήπεδο, πήρε και κάτι μικρά απ' το χέρι και έτρεχε με το κοινό πέρα δώθε.. Πρέπει να της κάναμε εντύπωση κι εμείς πάντως. Όταν τελείωσε τα είχε δώσει πραγματικά όλα και φωνάζοντας κι άλλο κι άλλο βγήκε με μία κάπως χαμένη έκφραση.
Και τελικά ξαναείπε το Πάμε Χαβάη νομίζω. Σαφώς όχι ό,τι καλύτερο έχει βάλει, αλλά μια χαρά για συναυλία και για να κλείσει.
Αυτά θυμάμαι αυτή τι στιγμή.
Συναυλίες που θέλω να πάω -ή ήθελα και τις έχασα
- είναι αρκετές αλλά δεν πρόκειται φέτος να πάω σε άλλη μετά την Tarja. Χαλάλι για την θεά.. Ίσως μόνο αν είναι κάτι στην Θεσσαλονίκη σε ημερομηνία που βολεύει.. ή στην Κατερίνη.
] βγήκε και ο Κοργιαλάς.Και φυσικά είδε το πανώ. Τι καλόοοοος! Εμεινε άναυδος......και λέει " Θεέ μου. Κέρκυρα?!" 
Δεν πειράζει ,θα ξανάρθουν όμως.
), Mastodon και Alice In Chains ... όλα τα καλά.